Brussen en later

Hoe communiceer je als brus met je ouders over ‘later’, als zij er niet meer zullen zijn?

“Wie zorg er voor ons kind met een handicap als wij er niet meer zijn?” Ouders beseffen heel goed dat de broers en zussen van hun kind met een handicap een eigen leven moeten kunnen leiden. Desondanks rekenen ze op hen om (een deel van) de zorg over te nemen. Of hopen ze dit.

Maar ook de (volwassen) brussen (broer of zus van een persoon met een handicap) zitten met heel wat vragen en bezorgdheden rond ‘later, als de ouders er niet meer zijn’. Hoe kan je polsen wat je ouders van jou ‘verwachten’? Wat als de zorg die zij verwachten niet strookt met hoe jij ‘later’ ziet? Hoe kan je duidelijk aflijnen wat je later wel en niet ziet zitten, zonder de gevoelens van je ouders te kwetsen?  Welke rollen kan je opnemen als brus? …

Hierover binnen het gezin in gesprek gaan is echter zeer confronterend en vraagt veel moed. Ouders zitten vaak vast in al hun zorgen, dat ze verlamd worden. Brussen willen hen ‘sparen’ en durven het gesprek niet aangaan.

We willen brussen handvatten aanreiken om met de ouders in gesprek te gaan.

Je ontdekt

Welke verwachtingen je ouders (kunnen) hebben omtrent jouw later (eventueel) engagement naar je broer of zus met een handicap toe?

Hoe komt dit overeen met jouw visie op ‘later’?

Hoe kan je hierover in gesprek gaan en afspraken maken waardoor zowel jij als je ouders wat gerustgesteld worden?

Waarom is het zo belangrijk om dit gesprek aan te gaan? Wanneer en hoe doe je dit het best? Wat als dit gesprek er niet (of moeilijk) komt?

Hoe pakken andere brussen dit aan?

Welke rollen kunnen brussen opnemen?

Hoe kan pleegzorg ook een middel zijn voor brussen om later ondersteund te worden om eventueel (een deel van) de zorg op te nemen?

Je spreker

Hadewijch Schepens, ervaringsdeskundige (als brus) en orthopedagoge in Alvinnenberg vzw

Gerd Claes, ervaringsdeskundige (als ouder én brus) en therapeute

Praktisch

Een printklare uitnodiging vind je hier.